Prawda na wzór bajki

Post Scriptum, czyli posłowie, a nawet zwykły dodatek.

Nonsensowna treść wiersza sugeruje limeryk, forma zaś qwasilimeryk lub antylimeryk. Jest to naturalnie przerobiona – mutatis mutandis – bajka Jana Brzechwy Na wyspach Bergamutach. Jest to więc pastisz bajki Brzechwy. Pośredni cel Bałamutów, to aktualizacja wiersza Brzechwy. Propozycje pierwowzoru chciano dopasować do fraz naszego języka. Mamy kota w butach, osły są naszym zwierzęciem nieomal domowym, kury niosą jajka złote; obiecujemy złote góry i gruszki na wierzbie. Nie ma na dębach jabłek ani gronostajowych czapek. Tygrysy lubią wszystko z powodu Kubusia Puchatka. Wieloryby są największymi ssakami, a skalary zadomowiły się w akwariach. Mamy muchy w nosie, więc może być tam i łosoś. Stresujące są wyścigi szczurów; wierzymy w istnienie szklanych gór. Jest tu więc głównie żart, ironia i zawsze uśmiech. Bałamuty – swojski kraj.

Dziękuję uczonym paniom: Stanisławie Bartosiewiczowej za relację z panelu medialnego i cztery wiersze oraz Lucynie Olszańskiej za pełny teks utworu Brzechwy. Bajka wnet się spodobała z powodów czysto naukowych. W zbiorze pustym funkcja zdaniowa – predykat – poprzedzona kwantyfikatorem ogólnym jest zdaniem prawdziwym. Elementy zbioru pustego mają dowolne własności. Ze zdania fałszywego wynika wszystko: i prawda, i fałsz. Bałamuty są więc wirtualną rzeczywistością.