Mija rok 2017, siedemdziesiąty rok istnienia naszej Uczelni. Ciekawy w wydarzenia na Uniwersytecie i w otoczeniu, bogaty w wiele inicjatyw naszych studentów, pracowników i zaprzyjaźnionych osób.
Zapamiętam na pewno koncert galowy z okazji 70-lecia w Narodowym Forum Muzyki, zapamiętam kolejne wesołe i bezpieczne Ekonomalia (z opowiadań), zapamiętam skutecznie wdrożoną koncepcję
indywidualizacji studiów, zapamiętam również – niestety – słabsze oceny ewaluacji naszych jednostek naukowych i zapamiętam swój pobyt w szpitalu.
Mija rok, który zapamiętam także jako czas wielu negatywnych dla nas zmian w otoczeniu szkolnictwa wyższego. Zmniejszona została dotacja, zmienione zostały zasady algorytmu, pojawiła się również niepewność związana ze zmianami prawa dotyczącego szkolnictwa wyższego, zmuszeni zostaliśmy do zmniejszenia rekrutacji, wreszcie zmieniono zasady niektórych form stypendium.
Ale nic to, jak mawiał Jędruś z Potopu. Wszystko przed nami. Z nadziejami życzę wszystkim naszym Studentom i Pracownikom, oby Nowy Rok był spokojniejszy, bardziej stabilny, mniej niespodziankowy, aby Wszystkim nam towarzyszyła radość, nadzieja, przyjaźń i... kasa.
Mija rok, który zapamiętam także jako czas wielu negatywnych dla nas zmian w otoczeniu szkolnictwa wyższego. Zmniejszona została dotacja, zmienione zostały zasady algorytmu, pojawiła się również niepewność związana ze zmianami prawa dotyczącego szkolnictwa wyższego, zmuszeni zostaliśmy do zmniejszenia rekrutacji, wreszcie zmieniono zasady niektórych form stypendium.
Ale nic to, jak mawiał Jędruś z Potopu. Wszystko przed nami. Z nadziejami życzę wszystkim naszym Studentom i Pracownikom, oby Nowy Rok był spokojniejszy, bardziej stabilny, mniej niespodziankowy, aby Wszystkim nam towarzyszyła radość, nadzieja, przyjaźń i... kasa.
